Wprowadzenie

Pozwolę sobie na krótkie wprowadzenie  i zaprezentuje kilka faktów, o których ludzie spoza środowiska zapewne nie mają pojęcia. Na początek pewna ciekawostka, nie wiem czy zdajecie sobie sprawę, że na świecie istnieje bardzo wiele odmian gry w warcaby, począwszy od kanadyjskiej (12x12) oraz stupolowych, aż do szeregu odmian na planszy 64-polowej, gdzie najbardziej znane i głównie grywane są warcaby klasyczne (m.in. w Polsce) i rosyjskie. Oczywiście istnieje długi ciąg odmian regionalnych takich jak np. warcaby tajskie, czeskie, tureckie ,czy angielskie (checkersy). Skoro jesteśmy już przy checkersach to warto odnieść się do stanowiska mass mediów , które szukając taniej sensacji twierdzą, że warcaby zostały rozpracowane. Jest to stwierdzenie niesprecyzowane, ponieważ odnosi się jedynie do jednej z odmian warcabów, dodatkowo do odmian jednej z mniej rozbudowanych i prymitywnych (!). Z powodu nie możności bicia pionkami do tyłu oraz poruszania damkami jedynie o jedno pole gra jest mocno ograniczona i dzięki temu komputery po blisko 20 latach wytężonej pracy zdołały rozpracować tę odmianę.
W Polsce przyjęło się, że gramy w warcaby klasyczne, a więc  tak dla informacji podam trzy główne zasady wg, których powinniśmy grać, ponieważ widziałem na wielu forach internetowych zapytania w tym temacie.

• bicia są przymusowe, nie istnieje pojęcie fuch
• bicia są możliwe zarówno w przód jak i w tył oraz obowiązuje większość bicia
• damka nie jest uprzywilejowana  i nie ma obowiązku bicia przed pionami  

Kolejna sprawa to podejście do warcabów. Wielu ludzi kojarzy je z grą dla małych dzieci, które służyły jako pochłaniacz uwagi (chwila wytchnienia dla rodzica) zanim stworzono komputery. Jakże mylne jest to wrażenie. Jest to jeden z wielu stereotypów, który utrwalił się poprzez dawne zwyczaje, kiedy w warcaby grano tylko w młodości dla zabawy. To fakt , Polski Związek Warcabowy (wcześniej Towarzystwo Warcabowe) istnieje od nie dawna, jednakże dzięki propagatorom tej gry (jeszcze za czasów komuny przyjeżdżali arcymistrzowie ze wschodu dając niezliczone ilości symultan ulicznych) u wielu ludzi zakorzeniła się pasja do tej gry i od 1977 zaczęto organizować Mistrzostwa Polski. Był to turniej w tzw. setki. Powoli zaczęto dostrzegać głębszy sens tej gry oraz jej piękno ( cudowne kombinacje w warcabach stupolowych).

Obecnie saszki  (z ros.) w naszym kraju nie są tak popularne, media uważają je za nudne, brakuje sponsorów, nie gra w nie tak wielu ludzi jak np. w szachy, ale nie oznacza to, że nie jest to gra godna uwagi. Warcaby są pewnym sensie trochę podobne do dziejów Polski. Niegdyś wielkie mocarstwo, potem rozebrane i uciemiężone, obecnie powróciło, jednakże już nie tak wspaniałe i okazałe. Dla przykładu podam kilka faktów. W dawnych czasach wiele znanych i wybitnych postaci grało w warcaby m.in: car Rosji Piotr pierwszy, przyrodnik K.Darwin, amerykański wynalazca B.Franklin, francuski filozof J.J.Rousseau , czy sam cesarz Napoleon Bonaparte, który sam jest autorem jednej z efektowniejszych kombinacji w warcabach stupolowych ( początek motywu to wpuszczenie przeciwnika na pole damkowe). W warcaby grywał również  polski pisarz Adam Mickiewicz, który napisał nawet poświęcony im poemat (!). Widzimy zatem , że w przeszłości była to gra znana, lubiana, a grywali w nią głównie wyżsi dostojnicy oraz szlachta.

Na zakończenie chciałbym przytoczyć jeszcze jedno porównanie, które może świadczyć o sposobie w jaki szary człowiek myśli o grze w warcaby. Nie tak dawno, jedna ze stacji telewizji regionalnej wyemitowała, krótki reportaż o Mistrzostwach Polski w warcabach klasycznych. Dziennikarka w czasie prezentacje wypowiedziała takie oto zdanie: Warcaby to gra demokratyczna, ponieważ wszystkie pionki są identyczne. W sumie należałoby się z tym zgodzić, jednakże należy pamiętać o tym, że nie wszystkie pionki mają tą samą wartość, ponieważ zajmują różne pola na planszy, a także istotny wpływ ma charakter pozycji (np. podwieszenia). 
    
Mam nadzieję, że przytoczone informacje okazały się ciekawe i wytworzyły odpowiedni stosunek do tej pięknej gry planszowej. W przyszłości jeszcze napiszę kilka słów w tym temacie przy okazji opisu podejścia do warcabów na wschodzie. Ciekawostką niech będzie fakt, że w Sankt Petersburgu istnieje i działa uniwersytet warcabowy , na którym można zdobyć tytuł magistra(!). Tym pobudzającym akcentem zakończę dzisiejsze rozważania.